Gasoline (B) Covers, Blues & More De Gouden Poort (17-01-2025) reporter & photo credits: Marcel info band: Gasoline info club: De Gouden Poort © Rootsville 2025

Een nieuw jaar, een nieuwe ontdekking. De Gouden Poort in Sinnekloas! Café op de Grote Markt, uitgebaat door ex-schepen Wouter Van Bellingen, die op meer dan geregelde tijdstippen optredens allerhande organiseert. Zeer gevarieerd programma met ook blues en waar ondertussen ook onze vrienden van Blues Machine zijn gepasseerd. Tijd om dus even mijn neus aan het venster te steken en de sfeer daar te gaan opsnuiven.

Vandaag waren mijn vrienden van Gasoline aan de beurt. Ooit bekend en beroemd als de “Lawijtmakers” waarmee ze vorig jaar op de editie van Summerfest iedereen een “poepje lieten ruiken”. Deze bende ongeregeld weet waar de mosterd vandaan wordt gehaald en ze bezitten de muzikale kwaliteiten om meer dan degelijke en alvast niet voor de hand liggende covers aan de man te brengen. Tijd dus om ze eens in de spotlight te zetten. Ondertussen werd de band herdoopt tot Gasoline maar de leden zijn dezelfde gebleven met Ruud Maas (zang), Patrick De Hoon (bas), John Hooyberhgs (gitaar en zang), Ruben Rys (Gitaar en zang) en Eric De Laet (drums en zang). Time to party!

De Gouden poort is een bruine kroeg aan de Grote Markt in Sint-Niklaas en blijkbaar had zowat de halve stad de weg naar daar gevonden want de kroeg was tot aan de nok gevuld en men kon zich met moeite bewegen. Fijn voor de band die aandacht natuurlijk, maar om echt te genieten van de gig was dit andere koek.

Een optreden met wat problemen want, zoals de NMBS, met iets meer dan een uur vertraging van start en met de nodige geluidsproblemen. Uiteindelijk werd alles opgelost en kon de band van start met een knappe versie van ‘I Shot The Sheriff’ en nog een een trapje hoger met ‘Call Me The Breeze’ van Lynyrd Skynyrd. Dat was alvast een veel belovend begin. Sinds hun eerste aantreden op Summerfest vorig jaar, hebben deze 5 gasten serieuze vooruitgang geboekt en zijn ondertussen zeer goed op elkaar ingespeeld.

De ietwat schurende stem van Ruud, die af en toe met wat Zeeuwse humor het publiek op zijn hand krijgt, valt zeker en vast op. De ritmesectie is strak en discreet en doet wat van hen wordt verwacht, terwijl Ruben op geregelde tijdstippen uitgemeten solo’s de kroeg instuurt. Het blijft klassiekers regenen zoals ‘Cocaïne’ of ‘Tennessee Whiskey’ van Chris Stapleton. Wat ook niet mocht ontbreken natuurlijk was ‘Hoochie Coochie Man’ van Muddy Waters. Niet veel op aan te merken, alles wordt in een iewat eigen sausje gestoken en klinkt meer dan aangenaam. Met ‘Long Train Running’ en ‘The Thrill Is Gone’, bereikten we zonder moeite het einde van de eerste set.

Gezien de bijna tropische temperaturen was een fris drankje meer dan welkom, maar je moest wel aan de toog geraken om dat te kunnen bestellen, wat gezien de overvolle kroeg een echte expeditie was en schier onmogelijk. Enfin, niet getreurd want na de pauze konden we ons opmaken voor deel twee waar onze vijf jongens zonder moeite op hetzelfde élan doorgingen, al van bij het begin bij ‘Midnight Blues’ en ‘Come Together’. Nummer dat zeker op zo’n coverlijst niet mag ontbreken is ‘Sweet Home Alabama’ en dat werd met veel verve aan de man gebracht. Muzikaal zat alles snor en de aanwezigen genoten zichtbaar.

Richting het einde toe serveerde de band nog fijne klassiekers als toetje met “Some Kind Of Wonderful’ van de onnavolgbare Grand Funk Railroad, ‘Standing On Shaky Ground’ om ons uit te wuiven met het onvermijdelijke ‘Mustang Sally’.

Zonder morren volgden dan ook wat bissers en deze waren meer dan verdiend. Mooie opgezette set met tal van klassiekers die niet klakkeloos worden nagespeeld maar met een eigen twist aan de man worden gebracht. Ideaal om het weekend mee te beginnen. Op zoek naar een band voor een feestje, dan is Gasoline een fijn alternatief, je zal niet ontgoocheld zijn.

Marcel